I just made a new Voki. See it here:

I just made a new Voki. See it here:

Οπτικός γραμματισμός

Ερωτήσεις 1)Ποιο είναι το μνημείο που εικονίζεται στο βάθος; 2)Αναγνωρίζετε κάποιο από τα πρόσωπα που απεικονίζονται; 3)Πως είναι ντυμένοι και γιατί; 4)Διακρίνουμε στο βλέμμα του ή στην έκφραση του προσώπου του τα πραγματικά του συναισθήματα;5)Τι σας θυμίζει η στάση του σώματος του; 6)Γιατί επιλέγει να φωτογραφηθεί με τον αρχιτέκτονα ΄Αλμπερτ Σπίαρ και τον αγαπημένο του γλύπτη Άρνο Μπρέκερ;

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Αίθουσα Διδασκαλίας- Βυζάντιο

Τα σύνεργα του μαθητή στο Βυζάντιο

ΠΟΙΝΕΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΠΟΙΝΕΣ  ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Στο σχολείο η βία θεωρείται απαραίτητη για να γίνουν οι μαθητές υπάκουοι και φιλομαθείς. Συνηγορούν και οι Πατέρες της Εκκλησίας, στων οποίων τα κείμενα είναι αποδεκτή η παιδευτική ράβδος, ενώ δεν αποδοκιμάζουν τις τιμωρίες, διότι θεωρούν ότι ωφελούν και επιφέρουν καλά αποτελέσματα. Τα απρόσεκτα παιδιά, μετά το σωφρονισμό ανοίγουν τα αυτιά τους, μαθαίνουν ευκολότερα και διατηρούν στη μνήμη τους τα μαθήματα. Ως σωφρονιστική μέθοδο, οι λόγιοι, οι μοναχοί και οι δάσκαλοι συνιστούν και τη χρήση του μαστιγίου (μάστιξ, ιμάς, σκύτος). Για να πειθαρχήσουν οι πιο άτακτοι και αμελείς μαθητές, όλοι σχεδόν εγκρίνουν τη μαστίγωση ενώπιον των συμμαθητών τους. Στη βαρύτατη αυτή ποινή προστίθενται και άλλες σχολικές ταπεινώσεις  όπως ο εμπτυσμός (φτύσιμο), το μουτζούρωμα του προσώπου με μελάνι, το τράβηγμα μαλλιών και ο ξυλοδαρμός. Είναι τόσο παγιωμένη η πεποίθηση της αναγκαιότητας της σωματικής βίας στα παιδιά, σε όποιο κοινωνικό στρώμα και αν ανήκουν, ώστε δεν εξαιρούνται ούτε τα παιδιά της αυτοκρατορικής οικογένειας, τα οποία ο παιδαγωγός έχει το δικαίωμα να τιμωρεί σωματικά, όσο σκληρά νομίζει, για τα παραπτώματα και τις κακές σχολικές επιδόσεις τους.

ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Αφηγηματικές τεχνικές – Αφηγηματικοί τρόποι

Αφηγηματικές τεχνικές είναι οι ακόλουθες:

- Ο αφηγητής

- Το είδος της αφήγησης (δηλαδή, οι αφηγηματικοί τρόποι)

- Η οπτική γωνία

- Η εστίαση

- Ο χρόνος της αφήγησης

- Ο ρυθμός της αφήγησης

Αφηγηματικοί τρόποι είναι οι ακόλουθοι:

- Αφήγηση

- Διάλογος

- Περιγραφή

- Σχόλια

- Ελεύθερος Πλάγιος Λόγος

- Εσωτερικός μονόλογος

Οι αφηγηματικοί τρόποι θα πρέπει να διακρίνονται από τους εκφραστικούς τρόπους. Όταν αναζητούμε τους εκφραστικούς τρόπους, αναζητούμε ουσιαστικά το πώς λέγεται κάτι, τα σχήματα λόγου δηλαδή που χρησιμοποιεί ο αφηγητής, και ό,τι άλλο σχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της έκφρασής του. 

Ο αφηγητής με βάση τη συμμετοχή του στην ιστορία ονομάζεται:

- Ομοδιηγητικός:

Συμμετέχει στην ιστορία την οποία αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής (αυτοδιηγητικός αφηγητής) είτε ως παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας.

- Ετεροδιηγητικός:

Δεν έχει καμιά συμμετοχή στην ιστορία που αφηγείται.

- Παντογνώστης αφηγητής: Είναι ο αφηγητής που γνωρίζει τα πάντα, εποπτεύει τα πάντα, αλλά δεν μετέχει στη δράση, δεν είναι δηλαδή ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας. Στον παντογνώστη αφηγητή αντιστοιχεί η αφήγηση χωρίς εστίαση (μηδενική), δεδομένου ότι αυτός δεν παρακολουθεί την αφήγηση από μια οπτική γωνία, αλλά είναι πανταχού παρών σαν ένας μικρός θεός.

Ο αφηγητής με βάση το αφηγηματικό επίπεδο ονομάζεται:

- Εξωδιηγητικός: αφηγείται την κύρια ιστορία είτε συμμετέχοντας είτε όχι.

- Ενδοδιηγητικός: βρίσκεται μέσα στην ιστορία και αφηγείται μια δεύτερη ιστορία.

Εστίαση (ποιος βλέπει τα γεγονότα)

- Μηδενική: Ο αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα, είναι έξω από τη δράση (παντογνώστης)

Αφηγητής > Πρόσωπα

- Εσωτερική: Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα

Αφηγητής = Πρόσωπα

- Εξωτερική: Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα

Αφηγητής < Πρόσωπα

Ο χρόνος της αφήγησης

Αναχρονίες: Αν συγκρίνουμε το χρόνο της αφήγησης με το χρόνο της ιστορίας ως προς τη χρονική σειρά, παρατηρούμε ότι, ενώ τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια χρονική ακολουθία, ο αφηγητής συχνά παραβιάζει τη χρονική σειρά, και προκύπτουν έτσι οι λεγόμενες αναχρονίες.

-Αναδρομικές αφηγήσεις / αναδρομές ή αναλήψεις (flash back), που αναφέρονται σε γεγονότα προγενέστερα από το σημείο της ιστορίας στο οποίο βρισκόμαστε σε μια δεδομένη στιγμή

-Πρόδρομες αφηγήσεις ή προλήψεις: αφηγούνται/ανακαλούν εκ των προτέρων γεγονότα τα οποία θα διαδραματιστούν αργότερα (π.χ. "Και τότε ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του ο άνθρωπος που τρία χρόνια αργότερα θα τον τραυμάτιζε θανάσιμα με το αυτοκίνητό του σε μια φοβερή μετωπική σύγκρουση").

Ο ρυθμός της αφήγησης:

η επιτάχυνση, η παράλειψη, η περίληψη, η έλλειψη ή το αφηγηματικό κενό, η επιβράδυνση. 

Read more: http://latistor.blogspot.com/2010/09/blog-post_3398.html#ixzz30izGQDwW

ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΩΖΑΝΝΗΣ