ΠΟΙΝΕΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Στο σχολείο η βία
θεωρείται απαραίτητη για να γίνουν οι μαθητές υπάκουοι και φιλομαθείς.
Συνηγορούν και οι Πατέρες της Εκκλησίας, στων οποίων τα κείμενα είναι αποδεκτή
η παιδευτική ράβδος,
ενώ δεν αποδοκιμάζουν τις τιμωρίες, διότι θεωρούν ότι ωφελούν και επιφέρουν
καλά αποτελέσματα. Τα απρόσεκτα παιδιά, μετά το σωφρονισμό ανοίγουν τα αυτιά
τους, μαθαίνουν ευκολότερα και διατηρούν στη μνήμη τους τα μαθήματα. Ως
σωφρονιστική μέθοδο, οι λόγιοι, οι μοναχοί και οι δάσκαλοι συνιστούν και τη
χρήση του μαστιγίου (μάστιξ, ιμάς, σκύτος). Για να πειθαρχήσουν οι πιο άτακτοι
και αμελείς μαθητές, όλοι σχεδόν εγκρίνουν τη μαστίγωση ενώπιον των συμμαθητών
τους. Στη βαρύτατη αυτή ποινή προστίθενται και άλλες σχολικές ταπεινώσεις
όπως ο εμπτυσμός (φτύσιμο), το μουτζούρωμα του προσώπου με μελάνι, το τράβηγμα
μαλλιών και ο ξυλοδαρμός. Είναι τόσο παγιωμένη η πεποίθηση της
αναγκαιότητας της σωματικής βίας στα παιδιά, σε όποιο κοινωνικό στρώμα και αν
ανήκουν, ώστε δεν εξαιρούνται ούτε τα παιδιά της αυτοκρατορικής οικογένειας, τα
οποία ο παιδαγωγός έχει το δικαίωμα να τιμωρεί σωματικά, όσο σκληρά νομίζει,
για τα παραπτώματα και τις κακές σχολικές επιδόσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου