Αφηγηματικές τεχνικές – Αφηγηματικοί τρόποι
Αφηγηματικές τεχνικές είναι οι ακόλουθες:
- Ο αφηγητής
- Το είδος της αφήγησης
(δηλαδή, οι αφηγηματικοί τρόποι)
- Η οπτική γωνία
- Η εστίαση
- Ο χρόνος της αφήγησης
- Ο ρυθμός της αφήγησης
Αφηγηματικοί τρόποι είναι οι ακόλουθοι:
- Αφήγηση
- Διάλογος
- Περιγραφή
- Σχόλια
- Ελεύθερος Πλάγιος Λόγος
- Εσωτερικός μονόλογος
Οι αφηγηματικοί τρόποι θα πρέπει να διακρίνονται από
τους εκφραστικούς τρόπους. Όταν
αναζητούμε τους εκφραστικούς τρόπους, αναζητούμε ουσιαστικά το πώς λέγεται
κάτι, τα σχήματα λόγου δηλαδή που χρησιμοποιεί ο αφηγητής, και ό,τι άλλο
σχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της έκφρασής του.
Ο αφηγητής με βάση τη συμμετοχή του στην ιστορία
ονομάζεται:
- Ομοδιηγητικός:
Συμμετέχει στην ιστορία την
οποία αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής (αυτοδιηγητικός αφηγητής) είτε ως
παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας.
- Ετεροδιηγητικός:
Δεν έχει καμιά συμμετοχή στην
ιστορία που αφηγείται.
- Παντογνώστης αφηγητής:
Είναι ο αφηγητής που γνωρίζει τα πάντα, εποπτεύει τα πάντα, αλλά δεν μετέχει
στη δράση, δεν είναι δηλαδή ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας. Στον παντογνώστη
αφηγητή αντιστοιχεί η αφήγηση χωρίς εστίαση (μηδενική), δεδομένου ότι αυτός δεν
παρακολουθεί την αφήγηση από μια οπτική γωνία, αλλά είναι πανταχού παρών σαν
ένας μικρός θεός.
Ο αφηγητής με βάση το αφηγηματικό επίπεδο ονομάζεται:
- Εξωδιηγητικός:
αφηγείται την κύρια ιστορία είτε συμμετέχοντας είτε όχι.
- Ενδοδιηγητικός:
βρίσκεται μέσα στην ιστορία και αφηγείται μια δεύτερη ιστορία.
Εστίαση (ποιος βλέπει τα γεγονότα)
- Μηδενική: Ο
αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα, είναι έξω από τη δράση
(παντογνώστης)
Αφηγητής > Πρόσωπα
- Εσωτερική: Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα
Αφηγητής = Πρόσωπα
- Εξωτερική: Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα
Αφηγητής < Πρόσωπα
Ο χρόνος της αφήγησης
Αναχρονίες: Αν συγκρίνουμε το χρόνο της αφήγησης με το χρόνο της
ιστορίας ως προς τη χρονική σειρά, παρατηρούμε ότι, ενώ τα γεγονότα διαδέχονται
το ένα το άλλο σε μια χρονική ακολουθία, ο αφηγητής συχνά παραβιάζει τη χρονική
σειρά, και προκύπτουν έτσι οι λεγόμενες αναχρονίες.
-Αναδρομικές αφηγήσεις /
αναδρομές ή αναλήψεις (flash back), που αναφέρονται σε γεγονότα προγενέστερα από το σημείο της
ιστορίας στο οποίο βρισκόμαστε σε μια δεδομένη στιγμή
-Πρόδρομες αφηγήσεις ή
προλήψεις: αφηγούνται/ανακαλούν εκ των προτέρων γεγονότα τα οποία θα
διαδραματιστούν αργότερα (π.χ. "Και τότε ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του
ο άνθρωπος που τρία χρόνια αργότερα θα τον τραυμάτιζε θανάσιμα με το αυτοκίνητό
του σε μια φοβερή μετωπική σύγκρουση").
Ο ρυθμός της αφήγησης:
η επιτάχυνση, η παράλειψη, η
περίληψη, η έλλειψη ή το αφηγηματικό κενό, η επιβράδυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου